วัตถุของประดับส่วนตัวที่มีค่าสำหรับงานฝีมือที่นำไปสู่การสร้างสรรค์ของพวกเขาและโดยทั่วไปสำหรับมูลค่าของส่วนประกอบด้วยเช่นกัน เข็มกลัด Stomacher ประดับด้วยมรกตและดอกไม้เคลือบบนทองคำจากสมบัติของพระแม่มารีแห่งปิลาร์กลางศตวรรษที่ 17; วัฒนธรรมวัสดุที่ถือว่าหายากและสวยงามมีตั้งแต่เปลือกหอยกระดูกก้อนกรวดงากรงเล็บและ นอกจากนี้ในส่วนของการประดับตกแต่งแล้วเครื่องประดับในประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ยังได้รับการสวมใส่เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของอันดับทางสังคมซึ่งห้ามโดย ที่ครอบคลุมสำหรับทุกคนยกเว้นชนชั้นปกครองและในฐานะก ถูกคิดว่าจะนำที่ดินและตำแหน่งของเจ้าของมามอบให้กับผู้มีคุณธรรมป้องกันการล่อลวงและป้องกันการไหลเวียนของน้ำ - แต่ถ้าสวมที่มือซ้ายเท่านั้น

วัสดุชิ้นแรกที่ใช้ทำสิ่งของสำหรับประดับส่วนตัวถูกนำมาจากโลกของสัตว์และพืชผัก วัสดุที่นำมาจากโลกของสัตว์ในรูปแบบธรรมชาติหรือผ่านกรรมวิธี และชิ้นส่วนของเปลือกหอยถูกใช้ในช่วงยุคก่อนประวัติศาสตร์และยังคงใช้ในบางเกาะและ ในภูมิภาคทะเลวัสดุครั้งแรกที่ใช้สำหรับการตกแต่งส่วนบุคคลมาจาก วัสดุทั้งหมดที่ถูกนำมาใช้ในการผลิตเครื่องประดับในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมาได้รับการบำบัดทางกลกายภาพหรือทางเคมีเพื่อจุดประสงค์ในการเปลี่ยนรูปทรงดิบให้เป็นรูปทรงที่นอกเหนือจากการใช้งานได้แล้วยังตอบสนองแนวคิดด้านสุนทรียศาสตร์บางประการอีกด้วย รับสิทธิ์เข้าถึงเนื้อหาพิเศษจาก 1768 First Edition ด้วยการสมัครของคุณ โมเลกุลของทองคำจะเคลื่อนที่และเปลี่ยนตำแหน่งตามความเค้นที่มันถูกส่งออกไปดังนั้นเมื่อถูกตีมันจะได้พื้นที่ผิวที่สูญเสียความหนาไป ในเครื่องประดับสมัยใหม่ทองคำอาจมีหลายเฉดสีเมื่อนำไปผสมกับโลหะอื่น ๆ ได้แก่ เขียวน้ำขาวเทาแดงและน้ำเงิน เป็นโลหะที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในเครื่องประดับและส่วนใหญ่ แต่เงินก็เป็นเพียงเครื่องประดับที่หายากในยุคคลาสสิกเท่านั้น โดยทั่วไปแล้วเงินเป็นและยังคงใช้ในเครื่องประดับเพื่อเหตุผลทางเศรษฐกิจหรือเพื่อให้ได้เอฟเฟกต์สี อย่างไรก็ตามมักใช้ในศตวรรษที่ 17, 18 และ 19 เพื่อสนับสนุนการตั้งค่าสำหรับ และพลอยใสอื่น ๆ เพื่อกระตุ้นการสะท้อนของแสง จากศตวรรษที่ 19 เป็นต้นไปโลหะนี้ถูกนำมาใช้ที่เคยบ่อยครั้งมากขึ้นในเครื่องประดับเพราะความหมายของสีขาวและสีอ่อนเช่นเดียวกับความต้านทานต่อกรดและสูง เครื่องประดับสมัยใหม่เช่นที่ออกแบบโดยศิลปินต้นศตวรรษที่ 20 โดยนำโลหะที่ไม่มีค่าเช่นเหล็กมาใช้